डीएनएचे विश्व

पूर्वी प्रत्येकजण चेहरा पहात नात्याला ओळखू शकतो. जसे आपण अमिताभ बच्चन आणि अभिषेक बच्चन यांच्या चेह in्यांमध्ये समानता पाहतो. हेमा मालिनी आणि ईशा डाईओल एकसारखी दिसतात किंवा शर्मिला टागोर आणि सैफ अली खान अशीच झलक आहेत. आपल्यापैकी बहुतेकांना हे समजेल की ते आपापसात एक नाते आहे ते ते आई-मुलगी, आई-मुलगा किंवा वडील-मुलगा असो. म्हणूनच त्यांचे चेहरे एकमेकांना भेटतात.

हे सर्वांना ठाऊक आहे की मुलांमध्ये नेहमीच आई किंवा वडिलांसारखे शारीरिक वैशिष्ट्ये किंवा वैशिष्ट्ये असतात जसे डोळ्याचा रंग, केसांचा रंग, नाकाचा पोत किंवा शरीरावर पोत आणि रंग इ. इतकेच नाही तर काही वेळा मुलेही आजी-आजोबा किंवा आजोबांसारखे दिसतात. अशा प्रकारे, आपल्याला असा प्रश्न पडेल की मुले सहसा त्यांच्या पालकांसारखी का दिसतात? त्यांच्यात त्यांच्या पालकांची लक्षणे का आहेत?

असो, आपण याबद्दल विचार केला असेल किंवा नसेलही परंतु वर्षांपूर्वी शास्त्रज्ञांनी याबद्दल विचार करण्यास सुरवात केली. हे जाणून घेण्यासाठी शास्त्रज्ञांना बराच काळ लागला. आणि याबद्दल संपूर्ण माहिती मिळविण्यासाठी, एक नाही, तर अनेक शास्त्रज्ञांनी वेगवेगळे प्रयोग केले. असाच एक प्रयोग सुमारे दीडशे वर्षांपूर्वी झाला होता. 1865 मध्ये, आनुवंशिकतेपासून उद्भवलेल्या लक्षणांची कारणे शोधण्यासाठी ग्रेगोर जोहान मेंडलने पुढाकार सुरू केला.

1865 मध्ये ग्रेगोर जोहान मेंडेल यांनी वाटाणा रोपावर प्रयोग केला आणि वारसा मिळालेल्या लक्षणांच्या कारणांविषयी स्वतःचे नियम दिले. आपल्या प्रयोगांद्वारे, मेंडेलने हे शोधले की केवळ संततीमध्ये भिन्न वैशिष्ट्ये दिसतात फक्त कारणांमुळे पालकांकडून प्रभावी आणि कमकुवत होऊ शकतात. परंतु कोणत्या घटकाद्वारे पालकांचे लक्षणे मुलांमध्ये प्रसारित केली जातात, त्यांना त्यांच्याबद्दल माहिती मिळाली नाही.

१ 190 ०. मध्ये मेंडेलच्या वापरास अग्रगण्य अनुवंशशास्त्रज्ञ वाल्टर यांनी आपल्या प्रयोगांद्वारे हे स्पष्ट केले की गुणसूत्र एक पिढीपासून दुसर्‍या पिढीपर्यंत अनुवांशिक वैशिष्ट्यांचे प्रसारण करतात. फक्त हेच नाही, हे देखील स्पष्ट आहे की मेंडेलने दिलेली आनुवंशिकता नियमांच्या आधारे हमाडमेचे दोन भिन्न प्रकार आहेत ज्यात एक मजबूत आहे आणि दुसरा कमकुवत आहे.

तथापि, हे अद्याप समजू शकले नाही की जीन क्रोमोसोममध्ये असलेल्या प्रथिनेमध्ये होते किंवा न्यूक्लिक .सिडमध्ये होते. तो शोधण्यासाठी वेगवेगळ्या शास्त्रज्ञांनी स्वतःचे प्रयोग सुरू केले. काही वैज्ञानिकांनी बॅक्टेरिया आणि व्हायरससह डीएनएवर अनेक प्रयोग केले. फ्रेडरिक ग्रिफिथ आणि इतर शास्त्रज्ञांच्या वापरावरून असे दिसून आले की डीएनए एक न्यूक्लिक acidसिड आहे ज्यात अनुवांशिक सूचना आहेत. अशा प्रकारे असे आढळले की कोणत्याही सजीवांच्या विकासासाठी डीएनए आवश्यक आहे. काही विषाणूंमध्ये डीएनए देखील आढळतो.

आपल्या शरीरात सर्व रासायनिक प्रक्रिया चालू आहेत, त्या सर्वांकडे डीएनए सह माहिती आहे. आपली जीन्स डीएनएपासून बनलेली असतात जी आपण आपल्या पालकांकडून मिळवतो. आपल्या डोळ्यांचा रंग कसा असेल, आपले केस कसे असतील, आपल्या नाकाचे आकार काय असेल किंवा आपल्या शरीराचा रंग कसा असेल यासारखी पालकांची कोणती वैशिष्ट्ये त्यांच्या मुलांना हस्तांतरित केली जातील, डीएनए प्रत्येक गोष्टीबद्दल आपल्याद्वारे बनविलेले आहे. , खूप - जसे आम्ही आहोत. एवढेच नाही तर कोणत्याही दोन व्यक्तींमध्ये समान डीएनए नाही. आपल्याबद्दल किंवा आपल्या पूर्वजांबद्दल बरीच माहिती डीएनएद्वारे मिळू शकते. हा डीएनए तोच आहे जिथून वैज्ञानिकांनी वानर आणि माणूस यांच्यातील हरवलेला दुवा शोधला.

प्रत्येक मनुष्याचा स्वतःचा एक वेगळा डीएनए फॉर्म असतो, ज्यामुळे कायदा न्यायालयीन गुन्हे सहजपणे सोडवतो. डीएनए हे आनुवंशिकतेचे कारण आहे. ग्रिफिसच्या वापराच्या आधारे, हे शोधले गेले की आपले शरीर एकत्रितपणे कार्यरत 100 ट्रिलियन पेशींचे बनलेले आहे, ज्यामध्ये डीएनए मध्यभागी क्रोमोसोमच्या आत स्थित आहे आणि डीएनए हा घटक आहे जे अनुवांशिक लक्षणांचे कारण आहे.

आज आपल्याला माहित आहे की ज्याप्रमाणे विटा भिंतींनी बनविल्या जातात आणि भिंती देखील त्याच प्रकारे बनविल्या जातात त्याचप्रकारे आपले शरीर देखील पेशींनी बनलेले असते ज्यात नाभिक, गुणसूत्र, हिस्टोन, डीएनए आणि जनुके असतात.प्रथिने देखील असतात. आपल्या शरीरात सुमारे 100 ट्रिलियन पेशी आहेत. हे सर्व पेशी आपल्या त्वचेत, हाडे, स्नायू, मज्जासंस्था इ. मध्ये संयोजित असतात. पेशींच्या मध्यभागी न्यूक्ली असतात जे पेशींचे कार्य नियंत्रित करतात. न्यूक्लियसमध्ये दोन जोड्यांमध्ये 23 गुणसूत्र असतात. याचा अर्थ असा की न्यूक्लियसमध्ये एकूण 46 गुणसूत्र असतात.

गुणसूत्रातील डीएनए हिस्टोन नावाच्या प्रोटीनवर गुंडाळले जाते, ज्यामुळे ते आकाराने अगदी लहान दिसते. जेव्हा कॉर्पसल्स विभाजित होतात, तेव्हा गुणसूत्रातील डीएनए देखील विभाजित होते आणि एकसारखेच बनतात. काही केस, जसे की आपले केस आणि नखे पेशी मरत आहेत, परंतु त्यांची मुळे जिवंत राहिल्यामुळे, त्यांचे विभाजन देखील चालू आहे. इतर मेंदू, जसे की मेंदू, स्नायू आणि हृदयाच्या पेशी, बर्‍याच वेळा विभाजित करणे थांबवतात. डीएनए वेगवेगळ्या प्रकारच्या पेशींमध्ये विभागणी दरम्यान वेग वेगात तयार होतो.

शास्त्रज्ञांच्या कित्येक वर्षांच्या मेहनतीने आणि संशोधनातून, आज आपण हे जाणू शकलो आहोत की डीएनए हे घटक आहे ज्यामुळे मुलांमध्ये त्यांच्या पालकांच्या लक्षणांमुळे उद्भवते. आणि म्हणूनच हेमा मालिनी