नागालँडमध्ये टोळीचे शिरच्छेद करणे

लांगवा हे घनदाट जंगलांच्या दरम्यान म्यानमारच्या सीमेवर असलेले भारतातील शेवटचे गाव आहे. भारताच्या या ईशान्य राज्यात 16 आदिवासी आहेत.

नागालँडमधील बहुतेक कुळ
कोनायक आदिवासी खूप धोकादायक मानले जातात. ते त्यांच्या कुळातील शक्ती आणि व्याप यासाठी शेजारच्या खेड्यांशी वारंवार युद्ध करीत असत.

कोन्याक गाव डोंगराच्या शिखरावर असल्याने ते तेथून सहज त्यांच्या शत्रूंवर नजर ठेवू शकतात.

शेवटची पिढी
निम्मे लांगवा भारतात आणि अर्ध्या म्यानमारमध्ये पडतात. शतकानुशतके या लोकांमध्ये शत्रूचे शिरच्छेद करण्याची प्रथा चालू होती, यावर 1940 मध्ये बंदी घालण्यात आली होती.

शत्रूची हत्या किंवा शिरच्छेद करणे ही एक संस्मरणीय घटना मानली जात होती आणि या यशाचा उत्सव चेह on्यावर टॅटूने साजरा केला जात होता.

अधिकृत आकडेवारीनुसार नागालँडमध्ये शिरच्छेद केल्याची शेवटची घटना १ 69. In मध्ये घडली होती.

मागील युद्धांचे अवशेष
ईशान्येकडील सापडलेल्या म्हैस, हरिण, डुक्कर आणि गोजातीय जातींच्या हाडे कोनीक कुळातील प्रत्येक घराच्या भिंतींवर सुशोभित केल्या पाहिजेत.

कोन्याक शिरच्छेद करण्याच्या युगात शत्रूच्या कवटी त्यांना ठळकपणे दाखवायच्या, परंतु शिरच्छेद करणे थांबविल्यानंतर या कवटी खेड्यातून काढून जमिनीत पुरल्या गेल्या.

मोठी राहण्याची घरे
कोन्याक झोपड्या मुख्यतः बांबूच्या बनवलेल्या असतात. ते बरेच मोठे आहेत आणि त्यांचे बरेच भाग आहेत, जसे की स्वयंपाकघर, खाण्यासाठी, झोपण्यासाठी आणि साठवणुकीसाठी स्वतंत्र जागा.

घराच्या मध्यभागी चुलीच्या वर भाजी, कॉर्न आणि मांस बांबूच्या कंटेनरमध्ये ठेवलेले आहे.

पारंपारिक डिश ग्लूटीनस तांदूळ लाकडी दांडे करून तांदूळ मारुन बनविला जातो.

एक जमात, दोन देश
१ 1970 in० मध्ये भारत आणि म्यानमारची सीमा रेखाटण्यापूर्वी लॉंगवाचे अस्तित्व फार पूर्वीचे आहे.

हे कुळ दोन भागात कसे विभाजित करावे हे माहित नसल्याने अधिका the्यांनी ठरवले की सीमा रेखा गावाच्या मधोमधुन जाईल परंतु कोनेकवर त्याचा काही परिणाम होणार नाही.

हा संदेश एका बाजूला बर्मीतील सीमेच्या खांबावर आणि दुस Hindi्या बाजूला हिंदी भाषेत लिहिला गेला आहे.

आंतरराष्ट्रीय घर
सीमा रेखा दोन भागांमध्ये गाव प्रमुखांच्या घराचे तुकडे करते, येथे असे म्हटले आहे की गंमतीदारपणे असे म्हटले जाते की खेड्यातील हेडमन भारतात रात्रीचे जेवण देते आणि म्यानमारमध्ये झोपलेले आहे.

कौटुंबिक कार्यक्रम
कोनीक अजूनही अंगस नावाच्या मुखिया राजवटीत आहेत. या गावात अनेक गावे येऊ शकतात.

अंगांमधील बहुविवाह करण्याची प्रथा प्रचलित आहे आणि या प्रमुखांना बर्‍याच बायकापासून मुलं आहेत.

मूल्ये बदलत आहेत
१ thव्या शतकाच्या अखेरीस ख्रिश्चन मिशनaries्यांचे मिशनरी येईपर्यंत कोन्याक जिओनिस्ट निसर्गाच्या घटकांचे उपासक होते.

विसाव्या शतकाच्या शेवटी, राज्यातील 90 ०% पेक्षा जास्त लोकांनी ख्रिश्चन धर्म स्वीकारला होता. आज नागालँडमधील प्रत्येक गावात कमीतकमी एक चर्च आहे.

साप्ताहिक परंपरा
कोन्याक महिला बर्‍याचदा दर रविवारी चर्चमध्ये जातात आणि पारंपारिक नागा स्कर्ट देखील परिधान करतात.

लुप्त संस्कृती
कोनियक आदिवासींचे वडील वडील मंडळी चूल्ल्याच्या आगीभोवती जमतात. भाजलेला कॉर्न चर्वण करा आणि मजा करा.

तसेच किस्सा कथा चालू आहे. पण आता ही परंपरा जवळजवळ नाहीशी होत आहे.

सजावटीच्या ट्रॉफी
रंगीबेरंगी मणी आणि दागिने घालण्याची प्रथाही कमी होत आहे. पूर्वी पुरुष आणि स्त्रिया दोघांनीही हार आणि ब्रेसलेट घातले होते. पुरुषांच्या पराभवात, काही पितळ चेह्यांनी शत्रूंच्या तुटलेल्या डोक्यांची संख्या दर्शविली.

घर बदलत आहे
जरी लाँगवा अजूनही आधुनिक सभ्यतेपासून खूप दूर आहे, लाकडी घरे आणि छप्पर एक सुंदर संग्रह आहे, परंतु कधीकधी कथील छप्पर आणि काँक्रीट बांधकाम ही परिवर्तनाची कहाणी दर्शवते.